Origjina e emrave të ditëve të javës është padyshim një nga pyetjet më kurioze për një gjuhëtar, historian, kulturolog ose laik të zakonshëm. Në rusisht, emri i secilës ditë vjen nga fjalët sllave të vjetra dhe ka një kuptim të veçantë.
Rrënja e fjalës e hënë është "e hënë", që do të thotë "pas javës". Në këtë rast, nuk është menduar vetëm fillimi i një jave të re. Një javë (nga fjalët "për të mos bërë" - për të pushuar) në kohën para-krishterë u quajt e Dielë. "E martë", siç mund ta mendoni, vjen nga fjala "e dyta". "E mërkura" lidhet me fjalët "zemër" dhe "mes". Si në shumicën e gjuhëve, ky emër shënoi mesin e javës - por kjo ishte vetëm kur filloi të Dielën. Kjo është, këto ditë e mërkura nuk i përgjigjet më emrit të saj. Sipas disa raporteve, mjedisi fillimisht u quajt "arbitri". Pse nuk është ruajtur ky emër? Padyshim, për arsyen që vetë mesi ishte i pajisur me një kuptim të veçantë. E enjte - nga fjala "katër", për analogji me të martën, ky emër është për shkak të numrit rendor. "E premtja", në shikim të parë, vjen gjithashtu nga një numër, nga fjala "pesë". Në të vërtetë, emri nënkupton që kjo ditë e javës nuk do të quhet "E Premte" por "E Premte". E shtuna është një fjalë tjetër e lashtë sllave, dikur e huazuar nga greqishtja e lashtë ("Sabbaton"), por ajo u fut në greqishten e lashtë nga hebraishtja (Sabbath). Çuditërisht, "Shabbat", siç duhet të shqiptohet fjala, përkthehet si "dita e shtatë" dhe tregon ditën kur dikush duhet të përmbahet nga çdo punë. Fjala "E Diel", natyrisht, lindi shumë më vonë se sa emrat e tjerë dhe ndryshoi emrin e ditës "javë" me miratimin e krishterimit në Rusi. Vjen nga folja "ringjall" dhe tregon ditën në të cilën Jezusi u ringjall.
