Kulla e Pizës ndodhet në sheshin qendror të Pizës dhe është pjesë e ansamblit arkitektonik të Katedrales së Santa Maria Assunta, e ndërtuar gati një mijëvjeçar më parë. Që nga ai moment, struktura tërhoqi vëmendjen ndaj vetes nga forma e saj e zhdrejtë.
Kulla e prirur quhet kështu sepse devijon në jug me më shumë se 5 metra nga vija qendrore e ndërtesës. Vetë ndërtimi filloi në 1173, por pas ndërtimit të unazës së tretë të kolonadës, u zbulua se kulla kishte një pjerrësi anash. Kjo ndodhi për shkak të faktit se u bë një gabim gjatë vendosjes së themelit, pas së cilës ndërtimi u braktis për gati njëqind vjet. Pas rinovimit të saj, këmbanorja madhështore gjithashtu nuk u përfundua menjëherë, pasi arkitektët u ndaluan nga fakti që këndi i pjerrësisë së kullës po rritet. Përkundër faktit se duket se "bie" në jug, struktura doli të ishte mjaft e qëndrueshme, siç dëshmohet nga ruajtja e strukturës pas shekujve të kaluar.
Kulla e kambanës në vetvete ka një formë cilindrike dhe është një monument arkitektonik që ndërthur tiparet myslimane dhe bizantine. Ai nxiton 58 metra me tetë nivelet e tij, megjithëse ishte planifikuar fillimisht që lartësia e saj të ishte 98 metra. Brenda ka një shkallë prej 294 shkallësh që të çon në kambanare. Dyshemetë kufizohen nga arkada të këndshme, kështu që kulla duket interesante jo vetëm nga jashtë, por edhe nga brenda.
Veçori e ndërtimit është se procesi i rënies nuk është i plotë. Në fillim të shekullit të 20-të, u zbulua se çdo vit Kulla e Pizës vazhdon të anojë anash për më shumë se një milimetër. Matjet vjetore vetëm konfirmojnë këtë fakt. Nuk është e mundur të parandalohet procesi, pasi kjo ndodh për shkak të një gabimi në derdhjen e themelit.
Ata u përpoqën të forconin kullën përsëri në Mesjetë. Puna e fundit e restaurimit u krye në 2001. Me masat e marra, eleminimi i mundësisë së një rënie përfundimtare, por askush nuk merret për të parashikuar se si do të përfundojë pjerrësia vjetore e ndërtesës. Ndërkohë, turistët kanë mundësinë të shijojnë këtë spektakël të jashtëzakonshëm.
