"Jona për ty me furçë" është një frazë që shpesh mund të dëgjohet si një urim. Pak ironike, por e mbushur me sinqeritet, i sjell një buzëqeshje në fytyrë. Mosmarrëveshjet rreth rrënjëve të kësaj shprehjeje vazhdojnë ende midis gjuhëtarëve, disa provojnë lidhjen e saj të pazgjidhshme me artin e parukerisë dhe berberët, të tjerët me tiparet e kapelave.
Autoriteti i berberëve të Odesës
Odessa shumëplanëshe është bërë vendlindja e shumë frazave kapëse. "Jona për ty me një furçë", sipas banorëve të Odesës, gjithashtu vjen nga rrugët e vogla të qytetit të Detit të Zi.
Më parë, jeta nuk ishte aq e mbushur me reklama sa tani. Ata nuk vunë tabela të mëdha në rrugë, nuk porositën video në televizion dhe radio. Dhe mallrat dhe shërbimet kërkonin klientë të rinj. Në një situatë të tillë, rrugëdalja ishte goja me gojë dhe reklamimi i tyre, i cili u realizua nga mjeshtrit dhe shitësit. Unë duhej të "punoja" me gjuhën jo më pak se me duart e mia!
Parullat e reklamave që tingëllonin 100 vjet më parë në rrugët e Odessa, sot do të bëheshin standardi i krijimtarisë dhe zgjuarsisë së reklamave. Berberët dhe berberët kishin pikëpamjen e tyre për çështjen e reklamave. Për të tërhequr një klient me mjekër, ata ishin vendosur në hyrje të dyqanit të berberëve dhe transmetuan me ftesë: "Respekti ynë për ju, me një furçë, me një gisht - nëntë, me një kastravec - pesëmbëdhjetë!"
Për dikë që nuk jetoi në ato kohë të largëta, kjo frazë do të dukej më shumë një mister sesa një reklamë për shërbimet, dhe aq më tepër si një përshëndetje. Por atëherë njerëzit e kuptuan në mënyrë të përsosur atë që diskutohej. Artizanët e rroje dhe furçave kombinuan me zgjuarsi një urim, një ofertë shërbimi dhe koston e saj në një frazë.
Vlen të kuptojmë më në detaje pjesët individuale të frazës. "Me një furçë" - supozohej të përdorte shkumë, e cila zbutte ndjeshëm rruajtjen. "Me një gisht - nëntë", në këtë pjesë u vendos përshkrimi i procesit dhe çmimi i tij. Faqja e klientit u tërhoq me gishta për një rruajtje të rehatshme dhe më të sigurt. Shpesh punonjësit e profesionit vinin gishtat në gojën e klientit.
Detaje të tilla të procesit tani duken jashtëzakonisht jo higjenike. Sidoqoftë, duhet të kihet parasysh se në ato ditë një berber mund të kryente funksionin e një mjeshtri për të hequr dhëmbët, kështu që gishtat e floktarit në gojë nuk shqetësonin askënd. Nëse sikleti vazhdonte ta ndiqte klientin, atij iu ofrua "me një kastravec - pesëmbëdhjetë", që përfshinte përdorimin e një kastraveci në vend të gishtave. Kostoja e procedurës në këtë rast ishte më e lartë sepse përfshinte koston e një kastraveci.
Me kalimin e kohës, në vend të berberëve u ngritën sallone flokësh moderne. Fraza ka humbur kuptimin e saj reklamues, duke lënë vetëm pjesën e mirëseardhjes.
E gjitha është në kapelë
Një histori tjetër e origjinës së frazës është shumë e popullarizuar në mesin e gjuhëtarëve. Në kohët antike, lajmëtarët dhe lajmëtarët vishnin kapele që korrespondonin me gradën dhe pozicionin e tyre. Dollapët kishin xhufka lesh. Me të mbërritur në gjykatë, lajmëtari hoqi kapelën dhe u përkul në mënyrë që dora me kokën të prekte dyshemenë. Ishte e mundur të vihej një kapelë vetëm me lejen e pronarit. Më vonë, procedura për përshëndetjen me një kapelë mori një formë verbale, e njohur si "Jona për ty me një xhufkë!"
